De vallei van de Hoëgne: verrassend België

‘Op ontdekking in eigen land’ wordt stilaan ‘op ontdekking in ons veelzijdig land’. De afgelopen maanden en ook tijdens onze staycation bezochten we al heel wat leuke plekjes, waarvan enkele tot nu toe volslagen onbekend waren.
Eentje daarvan en wat mij betreft een topper is de vallei van de Hoëgne. Een spectaculair stukje Ardens natuurschoon, waar je schitterende wandelingen maakt.

Eerlijk gezegd had ik er pas enkele dagen geleden over gehoord toen ik in de auto naar een uitzending op Radio 1 luisterde. Een of andere studiogast had het over must-sees in ons land en stak de loftrompet over het idyllische wandelpad naast de rivier Hoëgne. Volgens hem waan je je daar af en toe in Canada.  Zijn enthousiasme werkte zo aanstekelijk en enkele dagen later rijden we erheen. I love hunting out hidden gems!

Vanuit Brussel duurt de rit zo’n anderhalf uur. De route start in Jalhay, Roquez 49, waar je je auto op een parking kunt achterlaten. Een paar kilometers vooraf zie ik al voertuigen aan de kant van de weg – niet altijd even koosjer geparkeerd- en ook een toeristenbus. We zijn hier dus niet alleen en op zich is dat vrij normaal. Ik hoor achteraf immers dat de vallei alsmaar bekender wordt en het statuut van verborgen parel van zich afschudt.
Net voor we aan de parking komen, moeten we even door een stukje ondiep water rijden. Een eerste kennismaking met de Hoëgne.
Aangekomen op de parking zakt me de moed in de schoenen. Het terrein staat bomvol en in de onmiddellijke omgeving is er geen toegestane parkeergelegenheid. Gelukkig vertrekt er een auto na enkele minuten en opgelucht nemen we de vrijgekomen plaats in.

Een houten poort aan de rand van de parking markeert het beginpunt van de tocht. De route is goed bewegwijzerd aan de hand van bordjes met blauwe kruisjes. De foute weg inslaan is trouwens een uitdaging. Het wijst zichzelf uit. We moeten gewoon de kronkelende rivier volgen die de leidraad is én de protagonist van een prachtig schouwspel. Watervalletjes, rotsen bekleed met mos, bomen, planten, paarse bloemen…. De man op de radio had niet overdreven. Het is echt mooi.

Na ongeveer een kwartier stappen, komen we aan op een open plek met een beperkt aantal picknicktafels onder metershoge bomen. Het is ondertussen middag en we besluiten op deze plek onze meegebrachte lunch te eten.

Met een lichtere rugzak en een vollere maag vervolgen we kort daarna onze weg, die bochtig en grillig is. We lopen over houten bruggen, stenen, vlonders en clusters van boomwortels die uit de grond steken. Afwisseling genoeg.

Af en toe houden we halt om foto’s te maken en op de massieve rivierstenen te klimmen. Deze grote blokken vormen uitnodigende zitjes en zo nu en dan zien we mensen die zich daarop geïnstalleerd hebben. De drukte valt al bij al goed mee. Te oordelen aan de bomvolle parking en de vele auto’s op de toegangsweg had ik een hoop wandelaars verwacht maar mijn vrees blijkt onterecht. Af en toe komen we onderweg mensen tegen maar van dichte drommen of marcheren in colonne is absoluut geen sprake. Gelukkig maar.

Na een goeie 5 kilometer komen we aan een soort van ‘eindpunt’ waarbij er rechtsomkeer gemaakt moet worden. Er zijn 3 opties: de terugweg via het zelfde pad, of een van beide routes nemen die links en rechts van de rivier lopen en gedeeltelijk iets meer doorheen het bos slingeren.
Wij kiezen voor de route A en lopen op een iets breder en egaler weggetje, doorheen een heel ander landschap. Een eind voorbij de helft volgt er dan plots een afdaling die ons naar de picknickplek brengt.  Een punt van herkenning en meteen ook de nakende finish van de elf kilometer lange tocht, die voor mij best wat langer had mogen duren.

En dan is het nagenieten geblazen. Aan het begin van de parking wacht een uitnodigend caféterras aan de rand van de rivier. Een perfecte afsluiter. Wie geen tafeltje meer kan bemachtigen, kan wegzakken in een van de vouwstoelen aan de oever van de kabbelende rivier. Er bestaan lelijkere decors…

Meer beelden? Bekijk dan even dit filmpje:

Zin om te gaan? Lees deze tips:

• Gesloten schoenen zijn een must. Ik deed de trail op mijn sportschoenen en dat ging prima.
• Neem eten en water mee. Onderweg is er niks te koop.
• Kaart kan je hier downloaden. Op zich niet echt een must al is het natuurlijk wel leuk om een overzicht te hebben.
• De plek wordt steeds populairder. Vermijd drukke momenten en probeer vroeg te komen.
• Perfect het hele jaar door te bezoeken. In de herfst moet het echt magisch zijn.