De mysterieuze Nazca-lijnen in Peru

Machu Picchu wordt vaak als de topbezienswaardigheid van Peru bestempeld en dit is beslist terecht. Maar een andere geweldige attractie en zeker een ommetje waard, zijn de Nazca-lijnen. Een reeks enigmatische figuren in het woestijnzand van Zuid-Peru, een van de meest desolate en droogste plaatsen op aarde.

De dag na aankomst in Nazca, begeven we ons naar het Maria Reiche Neuman vliegveld, zo’n half uurtje verwijderd van Nazca en vernoemd naar een belangrijkste onderzoekstster van de lijnen. Na het regelen van enkele formaliteiten (ze vragen van elke passagier zelfs het gewicht!), stappen we aan boord in een klein vliegtuigje waarin maar plaats is voor 5 personen.

Kort daarna vliegen we over de hoogvlakte, een uitgestrekt gebied van zo’n ongeveer 500 vierkante kilometer waar heel wat tekeningen te vinden zijn. En het zijn er echt veel: duizenden lijnspellen, honderden geometrische figuren en tientallen figuren van dieren, bomen…. Het zijn vooral de laatste die in de belangstelling staan.

De lijnen zijn oeroud. Ze dateren vermoedelijk van tussen 200 voor en 900 na Christus en werden aangelegd door de Nazca- en Paraca-indianen die er toen woonden. Tot nu toe is het nog niet duidelijk waarom ze gemaakt werden. Er doen verschillende theorieën de ronde, de ene al wat wilder dan de andere. Sommigen denken dat ze zomaar gemaakt zijn, anderen geven er een astronomische betekenis aan en dan is er ook nog de Zwitserse auteur Erich von Däniken die beweert dat Nazca dient als een landingsbaan voor buitenaardse wezens….
Aliens of niet. Te merken aan het lijnenspel dat we vanuit de lucht zien, hadden de makers ervan al behoorlijk wat geometrische kennis.

Hoe werden die tekeningen nu vervaardigd? De oppervlakte van de pampa bestaat uit donkerroze grind met direct daaronder een laag heldergele steentjes. Een mooi kleurcontrast, waardoor je ze dus ook goed vanuit de lucht kunt zien.
De Nazca’s haalden de bovenste laag steentjes weg en legden die langs de geultjes zodat de afscheiding met de onderlaag nog versterkt werd.
Het lijken wel ploegvoeren en dat moet ook de indruk zijn die je krijgt als je ernaast staat.
Ik hoor dat de groeven nergens meer dan 30 centimeter diep zijn en verbaas me erover dat ze zo goed bewaard gebleven zijn. De piloot legt uit dat dat komt omdat het op de hoogvlakte bijna altijd windstil is en er bijna geen nattigheid valt. Naar het schijnt regent het er maar een half uurtje per jaar.

Het is geen lijnrechte route die de piloot volgt. Opdat iedereen aan boord de figuren goed zou kunnen zien, maakt het vliegtuig geregeld scherpe bochtjes en wordt er rondom de lijnen gecirkeld. Een beproeving als je last hebt van reisziekte en een van de medepassagiers wordt al snel misselijk.  Ze zijn het blijkbaar gewend want er zijn genoeg papieren zakjes aan boord.

Je moet soms heel goed kijken om de figuren te zien. Ik voel me net op safari maar in plaats van echte dieren te spotten, speur ik nu naar weergaven ervan die gegroefd zijn in het zand. Het is echt spectaculair. We zien en aantal heel bekende: de kolibrie, de astronaut, de condor…
Fotograferen is niet echt evident en ik besluit om zoveel mogelijk uit het raampje te kijken en niet de hele tijd door mijn cameralens. Ik wil het maximum uit de vlucht halen, zeker omdat die maar een dik half uur duurt.

Ik heb best al een behoorlijk aantal bijzondere plekken bezocht maar Nazca krijgt toch een hoge score op vlak van opmerkelijkheid .Een regelrechte topbeleving tijdens mijn rondreis in Peru en de eerste keer dat ik zoiets zag. Sinds 1994 zijn ze trouwens UNESCO Werelderfgoed.

Er zijn enkele manieren om de lijnen te bezoeken. Via een observatietoren, vanop de omliggende heuvels of per vliegtuig. En dat laatste is veruit de beste manier. Vanop de begane grond kan je er maar een beperkt aantal zien.

Onderstaande video laat je even meegenieten van deze unieke area.