Kreta is een geweldige vakantiebestemming. Het eiland heeft echt alles: cultuur, een aangenaam klimaat, pittoreske plaatsjes, een gastvrije bevolking en overweldigend natuurschoon.
Een van de toeristische trekpleisters is dan ook de 17 km lange Samariakloof. Een spectaculaire en vooral pittige trail tussen indrukwekkende rotswanden. Toen ik jaren geleden op het eiland woonde en werkte heb ik ze een aantal keer gelopen. Ik vond het een geweldige workout en slaagde erin om telkens de afstand sneller af te leggen. 
Ook heel mooi en iets minder bekend is het kleine broertje: de Imbroskloof, half zo lang in afstand en nummer twee op het lijstje van populaire kloven. Een perfect alternatief voor de Samariakloof als je houdt van kortere afstanden (nog niet zo’n gek idee in de hete zomermaanden) of als opwarmertje voor het grotere werk.
Ik bezocht de Imbroskloof in de maand mei en vond het een prachtige, aangename wandeling.

De trail

Bij aankomst in het dorpje Imbros, begeven we ons naar de ingang van de kloof. De toegangsprijs is peanuts en via een rotsachtig pad beginnen we aan de afdaling. Het is een beetje uitkijken geblazen waar ik mijn voeten zet maar moeilijk is het niet. Het is prachtig weer maar ik kan me voorstellen dat het pad best glibberig is bij regen.

De ingang van de Imbroskloof
Foto: Pete McClymont (CC BY 2.0)

De kloof is behoorlijk smal en telt veel bomen zodat we vaak schaduw hebben. Dit is welkom want ook al is het mei, de zon doet haar best en de fysieke inspanning zorgt voor extra verhitting. Ik hou er een stevige tred in. Kuieren ligt me echt niet.

Het pad in de Imbroskloof
Foto: Aivin Gast (CC BY-SA 4.0)

De Imbroskloof in Kreta
Foto: Cat Burston (CC BY 2.0)

Het is vrij rustig in de kloof. De Samariakloof  is al enkele weken open en een heel aantal mensen zijn daarheen. Begin april, toen ze nog onder water stond, was het een pak drukker in de Imbroskloof.
Onderweg zien we heel wat kruiden en bloemen op de hellingen en kliffen en komen we kri-kri-geiten tegen, de Kretenzische wilde geit die beschermd zijn en lange gebogen hoorns meetorsen. De beesten trekken zich niks van ons aan. Blijkbaar zijn ze toeristen gewoon.

De smalste doorgang in de Imbroskloof
Foto: Didier Bagand ( CC BY 2.0)

Af en toe vernauwt de kloof. De smalste doorgang telt minder dan 2 meter en dit is een van de meest spectaculaire delen van de kloof. Ik rust er even uit en knoop een gesprek aan met een koppel Australiërs. Ze vertellen me dat heel wat van hun landgenoten de Imbroskloof bewandelen ter nagedachtenis van hun ouders of grootouders die hier vochten tijden de oorlog en via de kloof geëvacueerd werden naar Egypte.

Rotsboog in de Imbroskloof
Foto: Udo Schröter (CC BY-SA 2.0)

Kort naar het einde toe bereiken we een grote stenen boog. Een aantal mensen maken hier een U-turn. Ik kijk ze even verbaasd aan maar ze zeggen dat ze terug naar de ingang lopen.
Ook al is het op zich een vrij makkelijke wandeling, zelf vind ik die 8 km wel ok en ik loop verder naar de uitgang. De kloof verbreedt en na een klein kwartier sta ik in Komitades, een dorpje vlak bij de Libische Zee. Tijd voor een café frappé in een van de vele taverna’s.

Video over de wandeling en omgeving:

Imbros versus Samaria:

  • De Imbroskloof is het hele jaar door te bezoeken omdat er geen rivier doorheen stroomt. Dit in tegenstelling tot de Samariakloof.
  • Met ongeveer 8 km afstand is ze de helft korter dan de Samariakloof.
  • Ook minder hoog. De wanden in de Samariakloof reiken tot 500 meter hoogte, die van de Imbroskloof tot 300 meter.
  • Het smalste deel in de Samariakloof bedraagt 4 meter, in de Imbroskloof is dat welgeteld 1,6 meter.
  • Ze is makkelijker begaanbaar dan de Samariakloof. En daarom is de  Imbroskloof geschikt voor families. Met jonge kinderen is de Samariakloof behoorlijk ambitieus.

Praktisch:

  • Entreegeld: € 2,5
  • Je kunt op eigen houtje de Imbroskloof bewandelen of kiezen voor een georganiseerde tour.
  • Draag goeie schoenen. Sportschoenen zijn prima. Sandalen iets minder aan te raden wegens de rotsachtige ondergrond.
  • Halverwege is er meestal drinkvoorziening maar een fles water meenemen is altijd een goed idee.

De foto’s in dit artikel zijn niet van mezelf. Mijn eigen beeldmateriaal kon ik helaas niet gebruiken. Gelukkig heb ik beelden gevonden die perfect mijn indrukken weergeven. De naam van de fotograaf en de licentie staan er telkens bij.