Er zijn zo van die boeken die je moeilijk naast je kunt leggen. Het moois dat we delen van Ish Ait Hamou is er zo eentje. Verschenen vorig jaar in de herfst en wekenlang een vaste waarde in de boeken top 10. Terecht want het is heel mooi en erg aangrijpend. Deze roman moet je echt lezen.
Waarover gaat het?

Centraal staan twee mensen die elkaar eerst niet kennen. Beiden leggen een zwaar gewicht aan pijnlijke ervaringen in de weegschaal. Soumia is een jonge Marokkaanse vrouw die de gevolgen van een verschrikkelijk gebeurtenis met zich meedraagt en moeizaam haar weg zoekt. Luc is een oude Vlaamse man aan wiens huwelijksgeluk bruusk een eind kwam en sindsdien moeilijk uit de dieperik raakt. Beetje bij beetje beland je als lezer op het raakvlak tussen Luc en Soumia en ontdek je hoe hun wegen kruisen.
Aangehaalde thema’s zijn terrorisme, radicalisering, vooroordelen…. Problemen inherent aan onze tijdsgeest en dat maakt het verhaal ook geloofwaardig. Maar er klinken ook positieve geluiden: respect, openheid en de kracht van de conversatie.
Wat vond ik ervan?
Ish Ait Hamou heeft een beeldende schrijfstijl: vlotte zinnen, makkelijke woorden en een gestadig tempo. De beide protagonisten leer je snel en goed kennen doordat hun gedachten beschreven worden. Het zijn karakters die je meenemen en elk deel uitmaken van een andere cultuur.
De auteur hanteert de ik-vorm maar lijkt te observeren. Hij schrijft zonder te (ver)oordelen, vanuit een toekijkend standpunt.
De opbouw is aangenaam. Het verhaal is namelijk versneden in korte hoofdstukken wat handig is als je er af en toe eentje wil lezen. Wat ik vooral zo mooi vind zijn de titels van de vier grote blokken die de evolutie van het verhaal reflecteren. Zij, hij, hij en zij, wij. Korter en krachtiger kan een synergie niet geformuleerd worden.
Deze roman stemt beslist tot nadenken. Maar wat vooral blijft hangen is de confronterende, laatste zin. Ik citeer hem hier niet, daarvoor moet je het boek zelf lezen. Maar bam! Hij hakt erin en kan tellen als spiegel van onze samenleving.
De auteur
Het moois dat we delen is het vierde boek van de creatieve duizendpoot Ish Ait Hamou, een Belgische schrijver van Marokkaanse origine. Naast auteur is hij ook televisiepresentator, danser en choreograaf, onder meer in So you think you can danse.
Leer hem en zijn boek even beter kennen:
Ja kan dit pareltje onder meer bij bol.com en bookspot.be kopen. Bij die laatste staat er een inkijkexemplaar zodat je even een stukje kan lezen.
23 mei 2020 op 08:28
De Thema’s in dit boek zijn thema’s die nu actueel zijn, dat vind ik altijd knap in boeken. Schrijven over dat wat speelt. Ik ken deze schrijver niet.
23 mei 2020 op 13:32
Ik ken deze schrijver niet, maar het bpek klinkt intrigerend. Dankjewel voor de leestip
24 mei 2020 op 06:51
Ik las Als je iemand verliest die je niet kan verliezen van Ish en vond het prachtig. Het moois dat we delen ligt hier nog klaar op de boekenstapel. Als Corona geen roet in het eten gooit, kan ik hem in oktober live ontmoeten in onze bib.
24 mei 2020 op 07:02
Ik word nu wel nieuwsgierig naar dit boek. Ik denk dat ik het maar eens ga reserveren in de bieb.
24 mei 2020 op 20:39
Kende het boek niet maar de schrijver wel. Toch eens meenemen uit de bibliotheek.
24 mei 2020 op 07:40
De thema’s spreken me wel erg aan. Dit lijkt me geen boek dat je vrolijk even weg leest.
24 mei 2020 op 08:00
Ik ben er nu wel erg nieuwsgierig naar, ik ga het eens bekijken
24 mei 2020 op 09:41
dit klinkt heel mooi en ook wel spannend. En ik hou wel van een boek waarbij ik een beetje moet nadenken
24 mei 2020 op 09:57
Ik ken het boek niet maar het klinkt erg interessant. Je hebt er een mooi review over geschreven, doet het echt eer aan.
24 mei 2020 op 10:05
Dank je wel 🙂
24 mei 2020 op 11:23
Ben wel benieuwd naar dit boek van mijn vroegere stadsgenoot. Klinkt als een mooi actueel verhaal
24 mei 2020 op 12:58
Lijkt me wel een fijn boek. Ik heb nog nooit een boek van Ish gelezen.
24 mei 2020 op 13:32
Het klinkt als een interessant boek! Interessant hoe ze dingen delen.
26 mei 2020 op 13:49
Oh dit lijkt me een erg interessant, actueel boek! Deze ga ik even onthouden.
30 mei 2020 op 13:12
Fijn dat er korte hoofdstukken zijn. Dan kun je toch even iets lezen zonder dat je er een uur voor hoeft te zitten.
5 maart 2021 op 17:20
Beste
Ik kan me helemaal vinden in uw mening. De schrijfstijl van Ish is, zoals u zegt heel vlot. Het is aangenaam om een goed tempo te kunnen houden tijdens het lezen van het boek. De personages komen hierdoor helemaal tot leven en je kan je perfect een personage voorstellen. De opbouw van het verhaal is schitterend, hij zorgt voor niet te lange hoofdstukken en je weet altijd perfect over wie hij het heeft. Wat ik het mooist vind aan het boek is dat het mensen echt tot denken aanzet. Het verhaal blijft hangen en zeker de laatste zin, deze was voor mij ook heel confronterend.