Een regelrechte ontdekking, deze debuutroman van Benedict Wells. Geschreven in 2008 maar pas 10 jaar later naar het Nederlands vertaald. Onbegrijpelijk eigenlijk dat het zolang duurde. Want wat een boek! Vanaf de eerste bladzijde was ik verkocht. Eens erin begonnen, kon ik het moeilijk naast me neerleggen.
Waar gaat het over?
Het verhaal speelt zich eind jaren negentig af in München. Hoofdpersonage is de zevenendertigjarige leraar en niet-aan-de-bak-gekomen muzikant Robert Beck, die ooit rockster wilde worden en deel uitmaakte van een band. Zijn vriendschap met de drummer Charlie, een Afrikaanse hypochonder, is het enige wat er nog van overblijft.
Beck raakt geïntegreerd door de zeventienjarige Litouwse leerling Rauli, een buitenbeentje op school en een muzikaal talent. Hij neemt de jongen onder zijn hoede met het voornemen voor hem een carrière als muzikant uit te bouwen.
Een andere katalysator in het verhaal is Lara, een jonge serveerster, vol van ambitie waarmee Beck een relatie begint en die willens nillens meer en meer impact krijgt op zijn leven en persoonlijkheid.
Alle vier zijn ze op zoek naar zichzelf en proberen ze hun dromen waar te maken. Op een bepaald moment vraagt Charlie een gunst aan Beck. Het begin van een turbulente episode….
Opbouw en schrijfstijl
Muziek is een centraal thema in het verhaal en krijgt een doorslag in de indeling van het boek. Vooraan vind je geen index met hoofdstukken maar wel een tracklist met verschillende tracks. Verspreid over een A en een B-kant, net zoals bij een ouderwetse vinylplaat. Elke track draagt de titel van een song van Bob Dylan (wiens naam herhaaldelijk terloops in het verhaal voorkomt) en is verdeeld in kleinere hoofdstukjes.
In deel B komen er originele verhaaltechnische ingrepen. De auteur zelf komt namelijk soms het verhaal binnenwandelen, via een ontmoeting met Beck, een e-mail of telefoongesprek. Op het eerste gezicht niet meteen een toegevoegde waarde maar het is volgens mij een manier om het verhaal vanop afstand wat te versnellen.
Wells heeft een meeslepende schrijfstijl, erg beeldend, met oog voor detail en bij momenten ook grappig. Erg leuk om te lezen!
De auteur
Benedict Wells, geboren als Benedict von Schrirach in 1984, groeide op in München. Na zijn middelbare school besloot hij niet verder te studeren maar zich op het schrijven te storten. Goeie zet want zijn debuutroman ‘Becks letzter Sommer’ was meteen raak. De auteur schreef dit werk op zijn drieëntwingsite en kreeg meteen lovende kritieken. Onder meer in Die Zeit: ‘Het interessantste debuut van het jaar. Wells is een auteur die zijn vak verstaat en echt iets te vertellen heeft.’
Enkele jaren voorheen had hij zijn familienaam laten veranderen. Benedict is namelijk een kleinzoon van Baldur von Schirarch, die ooit leider was van de Hitler Jugend en een onfris nazi-verleden heeft. Benedict wou op die manier afstand nemen van zijn grootvader en van dat deel van zijn familegeschiedenis. Hij koos de naam Wells, als een eerbetoon aan de figuur Homer Wells in het boek ‘De regels van het ciderhuis’ van John Irving. Wells is dus geen pseudoniem maar zijn echte, nieuwe familienaam.
7 februari 2019 op 08:08
Een fijne en duidelijke review. Het verhaal spreekt me wat minder aan, dus ik denk ik dat deze even oversla.
7 februari 2019 op 09:56
Klinkt leuk, ik zal ‘m onthouden. Leuk dat de auteur nog zo jong was toen zijn debuut uit kwam. En nu ben ik best benieuwd naar die Afrikaanse hypochonder 😉
7 februari 2019 op 16:54
Klinkt als een leuk boek! ideaal als ik op vakantie ben want daarbuiten lees ik weinig
7 februari 2019 op 19:01
op dit moment echt even geen tijd om te lezen, dus ik sla m even over
7 februari 2019 op 19:07
Ik sla deze denk ik over. Maar wel een goed geschreveb review
8 februari 2019 op 08:10
Mooie review. Maakt meteen duidelijk dat het niet mijn soort boek is 🙂
10 februari 2019 op 16:18
Dit is volgens mij het perfecte boek voor mijn dochter (17, houdt van lezen en alles in haar leven draait om muziek). Ik ga het meteen noteren! Goede review ook, helder!
16 februari 2019 op 10:42
Ik ben niet zo’n lezer.. het moet me dan wel heeel erg aanspreken om toch te gaan lezen haha.
17 februari 2019 op 18:43
Wat een leuk verhaal! Hij doet mij denken aan de serie School to Rock (of zo iets) van Nickelodeon. Het spreekt mij aan, deze gaat op mijn to read lijstje!
18 februari 2019 op 22:21
Wat een mooie review, maar niet mijn soort boek denk ik 😉 Misschien maar eens in de bieb kijken want het verhaal van de schrijver spreekt me weer wel enorm aan. dat de naam Wells koos als een eerbetoon aan de figuur Homer Wells in het boek ‘De regels van het ciderhuis’….zo’n mooi boek!
11 juni 2019 op 11:31
Wat een fijn geschreven review ik heb hem met heel veel plezier gelezen. Ik ben er alleen nog niet helemaal uit of dit boek nou wel of niet in mijn straatje past.