Onder het motto van ‘jaarlijks bezoeken we een hoofdstad’ trokken we 2 herfstvakanties geleden enkele dagen naar Parijs. Ik was 16 toen ik er de laatste keer was en hoewel ik het er megaleuk en mooi vond, was ik sindsdien niet meer teruggekeerd. Maar nu was het zover. Weekendtas pakken, de auto in en weg voor 3 dagen lichtstad.

Dag 1

Notre Dame

Net op de middag checken we in in het hotel. Snel de bagage in de kamer droppen en dan de metro op richting centrum. Na een lichte lunch aan de Seine begeven we ons naar de Notre Dame. Dit gotische meesterwerk staat midden in het hart van Parijs en is een van de beroemdste kathedralen ter wereld. De wachtrij is best lang. Gelukkig loopt het aanschuiven erg vlot en sneller dan verwacht kunnen we naar binnen. We kiezen ervoor om de kathedraal op eigen houtje te bezoeken. Als je wil kan dit ook onder begeleiding. Er is een groot aanbod aan gegidste rondleidingen.

Wanneer we de Notre Dame verlaten, besluiten we om de rest van de dag buiten door te brengen. Het lijkt wel Indian Summer begin november in Parijs. De temperatuur schommelt rond de 20 graden en de jassen worden snel uitgetrokken. Perfect weertje om langs de Seine te lopen. De herfstzon kleurt het water en de gebouwen extra mooi. We wandelen langs de rivier naar Pont des Arts, de bekende brug die kreunt onder het gewicht van de talloze liefdesslotjes. In het totaal hangen er ongeveer een miljoen stuks, goed voor een gewicht van zo’n 45 ton.

Blij dat we Pont des Arts nog in vol ornaat kunnen zien want een klein jaar later ruimt Parijs al die welgemeende liefdesbewijsjes en uitingen van hartstocht op, uit vrees voor instortingsgevaar. Het ijzerwerk wordt vervolgens vervangen door glazen panelen. Veel minder lyrisch en net iets te clean, is mijn indruk als ik achteraf foto’s bekijk. De slotjes zullen achteraf geveild worden en brengen in totaal zo’n € 250.000 op. Een indrukwekkend bedrag dat geschonken wordt aan organisaties die zich inzetten voor de daklozen in Parijs.

Pont des Arts - slotjes

We zetten onze tocht verder richting Eiffeltoren, de iconische Franse ijzeren dame. Ooit vervloekt maar al lang het symbool van Parijs en het meest bezochte monument. Het is er megadruk en ook daar wacht een lange rij. Dapper als we zijn, besluiten we de toren te voet te beklimmen en geen gebruik te maken van de lift. Dit kort de wachttijd aanzienlijk in en al bij al valt de klim heel goed mee. Regelmatig houden we even halt om van het uitzicht te genieten.
We zijn er in de vooravond en algauw wordt het donker. Prompt lichten 20.000 gloeilampen de Eiffeltoren op wat een prachtig zicht oplevert. Zowel binnenin als nadien van buiten af.

EiffeltorenTot mijn grote verbazing las ik vooraf dat het illegaal is om foto’s van de verlichte Eiffeltoren te publiceren. Plaatjes die geschoten zijn bij daglicht vormen dan weer geen probleem.
Vreemde regel, niet? Op het eerste zicht wel maar het heeft gewoon te maken met het auteursrecht dat voor bijna alle landen in de EU geldt en pas 70 jaar na de dood van een ontwerper of auteur vervalt. Gebouwen vallen ook onder het auteursrecht. Heel wat landen hebben dit echter opgevangen door het invoeren van het recht van panoramavrijheid. Deze regel houdt in dat je zonder toestemming of betaling foto’s mag publiceren van openbare bezienswaardigheden. Jammer genoeg doet Frankrijk hier niet aan mee.

Maar waarom wel foto’s publiceren van de toren bij daglicht en niet ‘by night’? Dat komt omdat de verlichting van de toren dateert van 1985 en beschouwd wordt als een deel van het ontwerp. Dus ook onderhevig aan copyright. De toren zelf echter niet meer. Eiffel stierf namelijk in 1923 wat maakte dat het auteursrecht in 1993 verviel.
Dus voilà, neem je een foto na zonsondergang, dan bega je dus een illegale daad. Voor diegene doe zich betrapt voelen, even deze gerustelling. Er is nog niemand gerechtelijk vervolgd voor het fotograferen van de verlichte Eifeltoren. En lanceer gerust een zoekopdracht in Google: het aantal foto’s van de verlichte Eiffeltoren dat zal verschijnen in de reslultaten, is bijna niet te tellen.

Dag 2

De volgende dag gaan we de andere kant op. De Sacré-Coeur Basiliek en Momartre staan op het programma. We verlaten het metrostation Abesses en staan plots op een schattig pleintje dat iets dorps heeft. Het mondaine Parijs lijkt even ver weg.

Sacré-Coeur

Vanaf Abesses stappen we naar de Sacré-Coeur. Of beter gezegd klimmen. We moeten immers een flink aantal traptreden trotseren. Maar vergeleken met de trappen op de Eiffeltoren is dit peanuts en algauw staan we boven op de heuvel. De witte basiliek is indrukwekkend, het zicht op Parijs ook maar het is in de eerste instantie hemels klinkende muziek die onze aandacht trekt. Midden op het plein voor de Sacré-Coeur, speelt een man op een harp ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen. De zuivere klanken, de song, het beeld…. De hele setting klopt. We blijven dan ook geboeid luisteren en genieten. Samen met nog een heel aantal andere toeristen die onze mening volledig delen en achteraf de muzikant riant belonen.
Zo’n momenten geven een extra dimensie aan citytrippen. Niet enkel de highlights blijven hangen maar ook de indrukken die je daarrond opdoet.

De klim naar de koepel van de Sacré-Coeur, is het volgende kuitenbijtertje in 24 uur tijd maar boven aangekomen worden we beloond met een schitterend uitzicht over Parijs. We kijken niet alleen voor ons heen maar ook omhoog want in de klokkentoren hangt “La Savoyarde”, een gevaarte van 19 ton dat beschouwd wordt als de mooiste klok van Frankrijk.

Bijna letterlijk om de hoek ligt Montmartre, een schitterende wijk met een unieke sfeer die volop Parijse charme uitstraalt. Centraal punt is Place du Tertre, het drukbezochtste plein van Parijs. Bij aankomst wordt dat meteen duidelijk. Het wemelt er van de toeristen en het is schuifelen geblazen langs de verschillende kunstenaarsstalletjes. De tol van de bekendheid. Maar het blijft een charmant plekje dat je gewoon gezien moet hebben. En een uitgelezen stop voor een koffie.

Centre Pompidou is de volgende halte, een voortvloeisel uit de architectonische utopieën van de jaren zestig. Een gebouw met een innotvatief en revolutionair karakter dat in die tijd behoorlijk futuristisch was. Je houdt ervan of niet. Feit is wel dat het een van de meest besproken ontwerpen ooit is.
Wat maakt Center Pompidou zo apart? Het binnenwerk is naar buiten gebracht om het interieur maximaal te benutten. Aan de buitenkant zie je dus alle functionele elementen die eigen zijn aan een gebouw zoals liften, airo, gangen, waterleidingen…. Al dan niet in vrolijke kleurtjes die ook een betekenis hebben. Blauw staat voor de lucht, rood voor de liften, grijs voor de kokers of gangen, geel voor stroomen groen voor water. Het gebouw zelf is wit.

Centre Pompidou

We sluiten de dag af met een bezoek aan de wijk Le Marais. Een trendy wijk met een historisch karakter, in het centrum van Parijs. Perfect om de benen onder tafel te schuiven in een van de vele restaurantjes.

Dag 3

Time flies when you have fun. Ons korte verblijf zit er bijna op maar vooraleer we weer richting België bollen, staan er nog een paar dingen op ons lijstje. Onder meer Père Lachaise, een van de meest beroemde begraafplaatsen ter wereld waar heel wat celebreties hun laatste rustplaats hebben. Père Lachaise is net een stadje met laantjes en hoge graftombes die wel huisjes lijken.
Het vergt soms wat zoekwerk om in de wirwar van straatjes het graf dat je zoekt te vinden. Maar dat geeft niet. Het kerkhof is een oase van rust – erg verrassend voor een toeristische trekpleister- en de zonnestralen zorgen voor een sfeervol kleurenpalet.

Père Lachaise

Het is de moeite waard om alle grafopschriften te lezen. Om de haverklap komen we een bekende naam tegen, zoals Maria Callas, Karel Appel, Gilbert Bécaud….
Bij enkele graven staan we wat langer stil omdat ze iets opvallends hebben:

  • Het graf van Edith Piaf, de Franse zangeres die in armoede stierf. In tegenstelling tot heel wat andere beroemdheden ligt Edit Piaf niet alleen. Samen met haar man, dochter en vader deelt ze een sober uitziend familiegraf dat nog steeds bedolven wordt door bloemen.
  • Rond het graf van de Ierse schrijver Oscar Wilde staat een glazen wand om de tombe te beschermen tegen lipstick kusjes. Een aantal jaren geleden kwam iemand op het idee om zijn of haar rood gestifte lippen op het graf te drukken. Dit werd een trend en op een bepaald ogenblik waren er zoveel lipstick afdrukken dat het graf schade begon op te lopen. Met steun van de Ierse regering werd het graf schoongemaakt en gerenoveerd. Het kussen gaat echter wel door, maar dan op de glazen wand.
  • Bij Jim Morrsion staat nog steeds een agent. Die dag is het behoorlijk rustig bij zijn graf. Op een ander koppel na, is er niemand anders zodat we rustig kunnen rondkijken. De laatste rustplaats van Jim valt echter wat tegen. Het is minder indrukwekkend dan andere graven en het wordt afgeschermd door enkele hekken en een lint.

Ik draai me om en sta plots voor het graf van een van de slachtoffers van de aanslag in de concertzaal Bataclan, november 2015. Een meisje van vooraan in de twintig dat een avondje uit moest bekopen met haar leven. Haar foto straalt een en al levenslust uit wat haar zinloze dood nog schrijnender maakt. We worden er allemaal stil van. De gevolgen van nodeloos geweld worden plots tastbaar. Naast enkele bloemstukken staat een porseleinen schelp vol met gebruikte metrotickets. Geen idee wat de bedoeling is maar we stoppen de onze er ook bij.

We verlaten het kerkhof en begeven ons naar de Arc de Triomphe die op een megadruk rondpunt staat. Gelukkig is er een ondergronds voetgangerspad waardoor je heelhuids bij deze indrukwekkende triomfboog aankomt. Er is best veel te zien in en onder de boog en we nemen uitgebreid de tijd.

Ons bezoek aan Parijs eindigt met even chic doen: shoppen op de Champs-Elysées. Om daarna dan tevreden huiswaarts te keren, beladen met wat aankopen en een pak nieuwe indrukken.

Paris is always a good idea

Deze gevleugelde woorden komen van Audrey Hepburn en ze heeft overschot van gelijk. Parijs is een stad die je het hele jaar door kunt bezoeken. Elk seizoen heeft een bepaalde charme en er is genoeg te beleven om een aantal dagen probleemloos te vullen.

Een aanbod op Travelbird had me op het idee gebracht naar de lichtstad te gaan. Voor € 211 (boekingskosten inbegrepen) logeerden we 2 nachten in. met 4 personen in Novotel Paris Pont de Sèvres. Familiekamer met ontbijt. Komt op € 52 per persoon voor het verblijf of € 26 per nacht. En gratis parking. Goedkoper kan bijna niet.
We zaten aan de buitenkant van de stad wat als gevolg heeft dat je iets langer op de metro zit. Maar wat maken die paar minuten uit? We hoefden bij aankomst niet doorheen Parijs te navigeren en waren bij vertrek vrij snel op de autostrade.

Het hotel waarin we logeerden staat op het moment dat ik dit artikel schrijf, niet in het aanbod van Travebird maar ze hebben een aantal interessante deals. Al dan niet voor families of in combinatie met bepaalde bezienswaardigheden. Kijk geregeld eens naar het aanbod. Vaak komen er nieuwe aanbiedingen bij.

Reisgidsen

  • Lonely Planet: deze reeks reisgidsen zijn en blijven mijn favoriet omdat ze uitblinken in volledigheid en betrouwbaar zijn. Er bestaan een aantal edities:
  • Een andere leuke reisgids vind ik Time to momo – Parijs. Hierin worden een een aantal routes beschreven die je helpen bekende en minder bekende facetten van Parijs te ontdekken. Er zijn er 8 in totaal. Bespaart je wat uitstippelwerk en levert je wellicht een hoop verrassingen op. Voor € 16,99

Boeken