Verbluffend hyperrealisme in Luik

Spectaculairder dan Madame Tussauds. Dat is mijn conclusie over ‘Ceci n’est pas un corps’ in La Boverie in Luik. Een indrukwekkende tentoonstelling met hyperrealistische beelden die nog tot 2 augustus loopt en waar je werken te zien krijgt van de grootste namen in de hedendaagse kunst.
Ik had op de kunstacademie waar ik les volg al veelbelovende affiches zien hangen en was ook getriggerd door de naam van de tentoonstelling. ‘Ceci n’est pas un corps’, een speelse knipoog naar ‘Ceci n’est pas une pipe’, het wereldberoemde kunstwerk van de Belgische surrealistische kunstschilder René Margritte.

Aangekomen in het museum zien we lange rijen aan de kassa en ik ben opgelucht dat we online tickets gekocht hebben. Er wordt met tijdsblokken gewerkt maar we mogen eerder dan het vermelde uur op ons ticket naar binnen.

Bij de ingang staat er een rek met foldertjes in verschillende talen, ook in het Nederlands. Het zijn zorgvuldig opgestelde boekjes met een interessante uitleg over elk beeld. Mooi geschreven en erg handig merken we algauw.

De organisatie is er zich goed van bewust dat de verleiding heel groot is om de beelden aan te raken. Daarom ligt er in onmiddellijk na de ingang een blokje siliconen waar iedereen eens aan mag komen. Alhoewel het niet zo zacht aanvoelt als ik dacht, lijkt het toch kneedbaar genoeg en is het duidelijk dat dit dankbaar materiaal is.

Ik ben goed en wel binnen en word meteen al beetgenomen. Een meisje van ongeveer 13 jaar staat met haar gezicht tegen een muur geleund en ziet er zo levensecht uit dat ik haar bijna was voorbijgelopen. Ze heet Caroline en is een erg geslaagde creatie van Daniel Firman.

In totaal telt de expositie een veertigtal beelden, van kunstenaars uit de hele wereld en verspreid over zes thema’s die elk een facet van het hyperrealisme belichten.  Bij elk werk prijkt een bordje met de namen van het werk en van de kunstenaar. Af en toe hangen er ook grote panelen met uitleg en een aantal keer worden er video’s afgespeeld in het Engels of in het Frans. Soms wel een beetje moeilijk te verstaan. Ik kijk ze dan ook niet allemaal uit en concentreer me meer op de beelden. Want daar kom ik tenslotte voor.
En het is echt de moeite:

Alhoewel er heel wat mensen op deze expositie afkomen, valt de drukte echt goed mee. De ruimtes zijn groot en het is nergens drummen geblazen. In de regel is het toegelaten foto’s te nemen van alle sculpturen. Behalve van de  werken van Paul McCarthy. Deze kunstenaar wil niet dat zijn werken gefotografeerd worden. Een museumwachter houdt dit nauwlettend in het oog en tikt diegene die toch probeert op de vingers.

Details maken de perfectie, maar perfectie is geen detail

Deze gevleugelde woorden van Leonardo Da Vinci zijn meer dan terecht als je sommige werken van heel dichtbij bekijkt. Het gebeurt zelden dat je mensen gebukt cirkeltjes rond beeldhouwwerken ziet draaien maar in deze tentoonstelling is het volkomen normaal en ik doe net hetzelfde.
De levensechtheid van sommige sculpturen wordt nog treffender en indrukwekkender als je even inzoomt. Aders, huidplooien, poriën en lichaamsbeharing zijn soms zo waarheidsgetrouw weergegeven dat de term hyperrealisme meer dan volledig tot zijn recht komt. Oordeel zelf maar even:

Af en toe krijgt het hyperrealisme ook een surrealistich trekje. Zoals bij deze werken bijvoorbeeld:

Een versnelling hoger

Het summum qua spitsvondigheid zien we op het einde van de tentoonstelling. Kunst en technologie lijken hier elkaar te inspireren en ook uit te dagen. We zien een beeld van een man in een rolstoel. Via een videoprojectie komt het beeld virtueel tot leven. Het beeld begint te vertellen en het gezicht van de sculptuur vertoont emoties. Deze filmische sculptuur is van de hand van het kunstenaarsduo Glaser en Kunz en geeft een extra dimensie aan de beeldhouwkunst.

Na een dik uur zijn we rond en wat mij betreft had het gerust nog wat langer mogen duren. Een terechte publiekstrekker.
Onderstaande video haalt wellicht de laatste twijfels weg:

Praktische tips:

• Reserveer online! Het bespaart je heel wat tijd.
• Check vooraf waar je je auto kwijt kunt of kom met het openbaar vervoer. Er is weinig parkeergelegenheid rond La Boverie.
• La Boverie heeft ook een permanente tentoonstelling die je gratis kunt bezoeken als je over een museumpas beschikt. Website van het museum.
• Luik is de grootste stad in Franstalig België en heeft genoeg te bieden om er een citytripje van te maken. Een overzicht van de bezienswaardigheden.